Organizirani odgoj i obrazovanje djece s oštećenim sluhom u Tuzli počinje 1. septembra 1957. godine, kada je pri IV osnovnoj školi – O.Š. „Džemal Mandžić“ otvoreno prvo odjeljenje za gluhu djecu. Ovo odjeljenje vodila je nastavnica Borislava Karan. Ovo odjeljenje je doživjelo da u nekoliko navrata bude premještano iz jedne škole u drugu da bi, navodno zbog nedostatka stručnog kadra, u septembru 1961./62. godine i prestalo sa radom.
Deset godina kasnije, 16. oktobra 1973. godine, na inicijativu defektologa Ćimete Hatibović i Mirka Toljagića ponovo je počelo sa radom odjeljenje djece s oštećenim sluhom, pri O.Š. „Albin Herljević“. Ovo odjeljenje je činilo 13 učenika a za prvog nastavnika postavljena je Ćimeta Hatibović, profesor surdopedagog. Narednih školskih godina nastavio se trend upisivanja novih odjeljenja i zbog povećanja broja učenika, u septembru 1976. godine ova odjeljenja su preseljena u zgradu O.Š. „Franjo Rezač“ u Miladijama, gdje je i danas sjedište Centra.
Škola je kao OOUR upisana u registar Suda dana 13. novembra 1980. godine a 26. januara 1981. godine upisana je u registar škola za osnovno obrazovanje i vaspitanje.
U prvoj školskoj godini od osnivanja (1980/81.), u školu je upisano 10 odjeljenja od I do VIII razreda. Prva sjednica Nastavničkog vijeća u novoosnovanoj Školi održana je 19. avgusta 1980. godine, na kojoj je izvršena podjela nastavnih predmeta na nastavnike, određeni su rukovodioci aktiva, vijeća, razredne starješine i izbor komisije za izradu Godišnjeg programa škole.
Prvi dan Škole obilježen je 27. marta 1981. godine, da bi na prijedlog Nastavničkog vijeća, 11. marta 1982. godine donesena odluka da se Dan škole ubuduće umjesto 27. marta, obilježava 14. aprila, tj. na dan otkrivanja spomenika revolucionaru Drugog svjetskog rata Rudolfu Vikiću.
- januara 1985. u Školi počinje sa radom rehabilitacija slušanja i govora učenika nižih razreda, kao zaseban oblik individualnog rada s djecom s oštećenim sluhom.
Od septembra 1988. godine Škola prvi put organizuje i rad sa predškolskom djecom a odgojno-obrazovni proces se odvijao u prostorijama Obdaništa u Miladijama.
- maja 1991. godine usvojen je novi Statut Škole i promijenjen naziv Škole u Centar za obrazovanje i vaspitanje i rehabilitaciju slušanja i govora „Rudolf Vikić“ Tuzla. Zbog statusnih promjena, izabran je i prvi Savjet i Školski odbor Centra.
Od 15. aprila 1992. godine, zbog agresije na Bosnu i Hercegovinu, naglo opada broj učenika, a 13. maja 1992. godine školska zgrada je, na period od tri godine, privremeno ustupljena Centru za izbjegla i raseljena lica Tuzla.
Školska 1992/93. godina, zbog novonastale situacije, uz saglasnost Ministarstva i u dogovoru sa roditeljima djece koja su živjela u Tuzli organizovano je izvođenje instruktivne nastave u domovima tih učenika.
Od 21. maja 1993. godine mijenja se i naziv Centra u – JU Centar za obrazovanje i vaspitanje i rehabilitaciju slušanja i govora Tuzla –
Nastava u školskoj 1993/94. i 94/95. godini izvodi se u dvije učionice OŠ „Centar“. U tom periodu, u svim školama nastava je u nekoliko navrata prekidana zbog ratnih dejstava.
Objekat Centra u Miladijama iseljen je od strane izbjeglih i raseljenih lica u martu 1995. godine, kada su i poduzete aktivnosti za povratak specijalnog odgoja i obrazovanja djece s oštećenim sluhom u taj prostor. U oktobru iste godine Centar ostvaruje izuzetno važnu suradnju s italijanskom Humanitarnom organizacijom „Intersos“ koja realizuje projekat adaptacije i dogradnje Centra i 15. aprila 1997. godine uručuje ključeve novoadaptiranog objekta. Tim povodom, Upravni odbor Centra je donio odluku da se 15. april proglasi Danom Centra.
Centar je zvanično otvoren 03. juna 1998. godine. Ovom adaptacijom Centar je dobio više prostora za kvalitetnije organizovanje nastave, učionice za nastavu i rehabilitaciju su opremljene savremenom elektroakustičkom opremom i adekvatnim namještajem, a izgrađena je i kotlovnica za zagrijavanje.
U novembru 1997. godine ostvaren je kontakt sa Japanskom ambasadom i zahvaljujući njihovoj donaciji Centar je opremljen najsavremenijim učilima u vrijednosti od 45 000 KM.
Centar je od 10. jula 1998. godine uz pomoć sredstava HO „Cooperazione Italiana“ opremljen sa 6 aparata VERBOTON G-10 za kolektivni rad i sa 4 aparata VERBOTON G-20 za individualni rad.